De zak van Sinterklaas
In november 2020 plakte ik de stad vol met oproepjes over een periode uit onze Nederlandse geschiedenis waar nog steeds taboe op rust, namelijk de reis die stoute kinderen onvrijwillig aflegden naar Spanje. De posters die ik maakte zijn op bankjes bevestigd, op bomen geprikt en op kerkdeuren gespijkerd. Vanzelfsprekend heeft ook een poster de brievenbus van de Spaanse ambassade bereikt.
Via deze weg vroeg ik gedupeerden zich open te stellen en hun verhaal met mij te delen. Dat was niet voor iedereen even makkelijk. Toch kreeg ik respons uit alle hoeken en gaten! Tot mijn genoegen bleken de verhalen ontzettend uiteenlopend en stuk voor stuk bijster positief en overweldigend van aard.
“beste eva, ik ben als 4 jarige in de zak gestopt van sint! op mn kleuterschool hebben ze me erin gezet! zat altijd met mn handen in de verf en in de lijm, was verder lief! had gemene juf hoor , mn ouders wisten van niets ben wel een jaar weg geweest! mocht in de bakkerij werken , super leuk en lekker . veel marsepein gesnoept en heel veel in de bomen klimmen!”
— Liliane
“Ik woonde in het paleis van Sinter Klaas. Ik heb op de Pieten school gezeten. Heb er geleerd hoe je koppeltje moet duikelen en dat alleen hoofd Piet op de daken mocht klimmen. Daarvoor had je namelijk speciale schoenen nodig. Als ik vaker terug was “gekomen” hadden ze mij kunnen leren hoe ik op het dak kon klimmen en lopen. Verder heb ik geleerd hoe je in bouw steigers kunt klimmen en dat komt goed uit als je in amsterdam woont.”
— Anne-Kristine
“Ik zei tegen m’n ouders dat ik op wintersport ging in december, maar eigenlijk ben ik meegenomen in de zak van Sinterklaas. Ik heb er flink last van gehad.
Zo ben ik verslaafd geraakt aan pepernoten en heb ik er nog wel eens nachtmerries over dat ik de baard van Sinterklaas moet borstelen. Gelukkig ben ik weer heelhuids thuisgebracht met de boot van Sinterklaas.”
— Anouk
“Ik wilde altijd heel graag, maar het is mij nooit gelukt!”
— Cora
“Ik, maar ben onderweg ontsnapt en durf niet meer terug naar Nederland! ”
— Anoniem
“Mijn moeder heeft me niet gemist want ze weet er niets van. Mijn buurjongetjes uit mijn vorige straat weten er wel van.”
— Anne-Kristine
“Zo fijn dat hier nu eindelijk aandacht voor is!”
— Anouk
Vergeet het pietenhuis. Dit is het bejaardenhuis voor Sinterklazen, waar de Sinterklazen ieder voor hun eigen sinaasappelboompje (met warmtelampen) zorgen, ze bij elk schaars Hollands zonnestraaltje het dakterras opvliegen en op hun oude dag besluiten om toch maar Spaanse les te gaan volgen. Ik vraag me af wat de gespreksonderwerpen zijn daarbinnen. En welke liedjes ze zingen, of juist níet. Wáár in het land dit is, dat weet ik niet! Dat is natuurlijk geheim.